lupa_lambda

Stowarzyszenie Producentów Wełny Mineralnej: Szklanej i Skalnej MIWO dokonało porównania wybranych materiałów izolacyjnych dostępnych na polskim rynku.

Porównanie dotyczy takich cech materiałów jak: izolacja cieplna, odporność ogniowa i klasa reakcji na ogień, właściwości akustyczne, trwałość, właściwości mechaniczne oraz wpływ na zdrowie.

 Właściwości cieplne

 współczynnik przewodzenia ciepła i inne właściwości wyrobów wpływające na skuteczność izolacyjną

Współczynnik przewodzenia ciepła λ [W/mK] i opór cieplny R[m2K/W] są podstawowymi parametrami chrakteryzującymi właściwości cieplne materiału budowlanego. Wartości współczynnika przewodzenia ciepła i oporu cieplnego powinny wynikać z pomiarów przeprowadzonych zgodnie z normą EN 12667 lub EN 12939 dla wyrobów grubych. Wartość współczynnika przewodzenia ciepła ma szczególne znaczenie w przypadku materiałów termoizolacyjnych i jest określana przez producenta jako wartość deklarowana, służąca kontroli jakości produkcji, odpowiadająca warunkom laboratoryjnym i deklarowana przez producenta w Deklaracji Właściwości Użytkowych.

Wartości deklarowanego współczynnika przewodzenia ciepła λD i oporu cieplnego RD są obowiązkowe i podawane są na etykiecie, łącznie z oznakowaniem CE.

Współczynnik przewodzenia ciepła i/lub opór cieplny są określane przez producenta zgodnie z zasadami:
– średnia temperatura odniesienia powinna wynosić 10oC,
– wartości zmierzone powinny być podawane z dokładnością do trzech cyfr znaczących,
– w przypadku wyrobów o równomiernej grubości, opór cieplny RD powinien być zawsze deklarowany. Współczynnik przewodzenia ciepła, λD, powinien być deklarowany, o ile to jest możliwe. Jeżeli jest to właściwe, w przypadku wyrobów o nierównomiernej grubości (np. wyroby w formie stożka i klina) powinien być deklarowany jedynie współczynnik przewodzenia ciepła, λD,
– opór cieplny , RD, i współczynnik przewodzenia ciepła, λD, powinny być podawane jako wartości graniczne, reprezentujące co najmniej 90% produkcji, określone przy 90% poziomie ufności,
– wartość deklarowana współczynnika przewodzenia ciepła powinna być zaokrąglona w górę z dokładnością do 0,001 W/mK,
– wartość oporu cieplnego powinna być zaokrąglana w dół z dokładnością do 0,05 m2K/W.

Pojęcie przewodzenia ciepła materiału budowlanego jest niezbędne do opisania strat cieplnych przez przegrody budowlane w wyniku przewodzenia ciepła, gdyż z uwagi na dużą bezwładność cieplną obudowy budynku, przewodzenie ciepła rozpatrujemy jako proces ustalony (stacjonarny). Straty cieplne z budynku przez przegrody budowlane są związane głównie z przewodzeniem ciepła. Przewodzenie ciepła to bezpośrednie przekazywanie energii kinetycznej od jednej molekuły do drugiej. Intensywność przewodzenia ciepła zależy od struktury i właściwości danego materiału.

Zróżnicowane temperatury po obydwu stronach warstwy materiału wywołują przepływ ciepła, którego wielkość zależy od przewodności cieplnej materiału.

Niektóre materiały przewodzą ciepło bardzo dobrze (np. metale), inne zaś bardzo słabo (materiały termoizolacyjne, np. wełna mineralna). Zdolność materiału do przewodzenia ciepła określa współczynnik przewodzenia ciepła, czyli jest on miarą przewodności cieplnej. Przewodność cieplna jest wielkością charakterystyczną substancji i zależy od jej stanu, struktury, gęstości, temperatury, wilgotności oraz innych czynników.

Stabilność wymiarowa DS opisuje podatność wyrobu izolacyjnego na zmiany wymiarów (długości, szerokości i grubości) pod wpływem temperatury i wilgotności. Im mniejsza jest taka możliwa zmiana (np. 1%, a nie więcej), tym większa pewność, że z czasem w warstwie izolacji nie pojawią się liniowe mostki cieplne i tym samym nie zwiększą się straty ciepła przez przegrodę. To oznacza, że izolacja jest tym skuteczniejsza i trwalsza, im mniejsza jest wartość DS.

WEŁNA MINERALNA: SZKLANA I SKALNA

Uformowane wyroby z wełny mineralnej objęte są normą PN-EN 13162, a izolacja wytwarzana w formie niezwiązanej in-situ – normą PN-EN 14064-1.
Wyroby z wełny mineralnej skalnej i szklanej produkowane przez producentów MIWO, oferowane na polskim rynku, charakteryzują się wartościami deklarowanego współczynnika przewodzenia ciepła :
λD = od 0,030 do 0,045 W/mK

Wełna luzem, zgodnie z normą EN 14064-1
Im wartość współczynnika przewodzenia ciepła jest mniejsza, tym lepsze są właściwości izolacyjności cieplnej produktu.
Stabilność wymiarowa DS dla dowolnych wyrobów z wełny mineralnej, nawet w warunkach temperatury do 70°C
i przy wilgotności względnej 90% DS jest < 1 %.

POLIURETAN PU (PUR i PIR) Skrót PU dotyczy zarówno pianek poliuretanowych (PUR), jak i poliizocyjanurowych (PIR). Wyroby uformowane produkowane fabrycznie objęte są normą PN-EN13165, a wykonywane in-situ: pianki natryskowe – PN-EN 14315-1. Istnieje duże zróżnicowanie wyrobów. Pianki PU mogą być zamkniętokomórkowe lub otwartokomórkowe. Wytwarzane z zastosowaneim różnych środków spieniających od pentanu po CO2 oraz wodę. Wyroby produkowane fabrycznie często mają pokrycia, po jednej lub obu stronach, a gdy są szczelne, opóźniają wymianę gazu w wyrobie na powietrze.
W wyrobach PIR/PUR wartości lambdy pogarszają się z czasem i mogą wzrosnąć nawet o 15+20% (przy wymianie czynnika spieniającego na powietrze). Im mniejsza grubość i brak szczelnych okładzin pianki, tym szybszy proces starzenia.
Deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła może się bardzo różnić, przy czym najniższe wartości λD = 0,023 uzyskują wyroby z czynnikiem spieniającym typu HFC i z okładzinami szczelnymi dla powietrza , gorsze jeśli czynnikiem spieniającym jest pentan, i kolejno dwutlenek węgla lub woda.
Pianki wytwarzane in-situ zamkniętokomórkowe: λD = od 0,026 do 0,028 W/mK; otwartokomórkowe: λD = od 0,035 do 0,042 W/mK.
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokosci dla uformowanych wyrobów z PU,
w warunkach temperatury do 70°C i przy wilgotości względnej 90% DS, mogą wynosić od 1 do 5%.
PIANA FENOLOWA (PF) Wyroby uformowane z pianki fenolowej, nazywanej czasem przez producentów pianką rezolową, objęte są normą PN-EN 13166.
Współczynnik przewodzenia ciepła zależny jest od grubości nominalnej wyrobu:
λD = 0,024 W/mK przy grubości izolacji 20–24 mm,
λD = 0,023 W/mK przy grubości izolacji 25–44 mm,
λD = 0,021 W/mK przy grubości izolacji ≥ 45 mm.
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokosci dla uformowanych wyrobów z PF,
w warunkach temperatury do 70°C wynosi < 1,5%.
STYROPIAN (EPS) Uformowane wyroby ze styropianu produkowane są zgodnie z normą PN-EN 13163:
λD = od 0,035 do 0,045 W/mK W/mK
Styropian Grafitowy:
λD = od 0,031 do 0,033 W/mK
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokości dla uformowanych wyrobów z EPS,
w warunkach temperatury do 70°C mogą wynosić od 1 aż do 5%.
STYROPIAN EKSTRUDOWANY (XPS) Uformowane wyroby ze styropianu produkowane są zgodnie z normą PN-EN 13164:
λD = od 0,030 do 0,036 W/mK
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokości dla uformowanych wyrobów z XPS,
w warunkach temperatury do 70°C wynosi 5%.
WEŁNA DRZEWNA (WW) Uformowane wyroby z wełny drzewnej (WW) są objęte normą PN-EN 13168:
λD = 0,07 W/mK
Dla produktów łączonych z wełną kamienną określa się opór cieplny:
RD = od 0,89 do 5,37 m2K/W
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokosci dla uformowanych wyrobów z WW,
w warunkach temperatury do 70°C lub przy wilgotości względnej 90% DS mogą wynosić 0,5%.

Wełny miękkie z włókien drzewnych zgodnie z EN 13171:
λD = od 0,038 do 0,048 W/mK
Stabilność wymiarowa DS, czyli względne zmiany długości i szerokosci dla uformowanych wyrobów z WF,
w warunkach temperatury do 70°C lub przy wilgotości względnej 90% DS mogą wynosić od 1-3%.

WEŁNA CELULOZOWA – granulat

Izolacja wykonywana in-situ, nie jest jeszcze objęta normą zharmonizowaną, prace nad nią trwają od wielu lat. Specyfikacjami technicznymi dla izolacji z celulozy są europejskie i krajowe aprobaty, dokumenty oceny, o różnej zawartości technicznej.

Współczynnik przewodzenia ciepła zależy od gęstości nasypowej λD = od 0,037 do 0,042 W/mK