Warunki Techniczne (WT) w rozdziale o akustyce określają, że budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy lub ludzie znajdujący się w sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadowalających warunkach.

Natomiast pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy chronić przed hałasem:

1. zewnętrznym (np. przejeżdżający samochód, hałas dochodzący z placu zabaw dla dzieci),
2. pochodzącym z instalacji i urządzeń stanowiących techniczne wyposażenie budynku (np. windy, klimatyzatory, drzwi do garażu podziemnego),
3. powietrznym i uderzeniowym, wytwarzanym przez użytkowników innych mieszkań i lokali użytkowych (np. klub fitness, głośny sąsiad),
4. pogłosowym, powstającym w wyniku odbić fal dźwiękowych od przegród ograniczających dane pomieszczenie (np. hałas z klatki schodowej, gdzie dźwięk się wzmacnia, odbijając się od twardych powierzchni schodów czy ścian).

Hałas jest szkodliwy dla człowieka. To każdy dźwięk, który jest dla danego słuchacza, w danej sytuacji niepożądany. Hałas jest więc pojęciem subiektywnym, a kwalifikacja dźwięku jako hałasu zależy m.in. od nastawienia psychicznego w stosunku do źródła tego dźwięku, od rodzaju wykonywanej właśnie pracy czy sposobu wypoczywania, pory dnia, długotrwałości czy regularności występowania dźwięku i jego przyczyn.

Od akustyki architektonicznej zależy czy we wnętrzach, w których mieszkamy, pracujemy lub wypoczywamy mamy komfort akustyczny. Jego brak może mieć negatywny wpływ na nasze samopoczucie, efektywność, a nawet zdrowie.

Dlatego określenie wymagań w Warunkach Technicznych pozwala zaprojektować i wybudować obiekt tak, aby był w nim zapewniony podstawowy komfort akustyczny. Niespełnienie wymagań zapisanych w Warunkach Technicznych pozwala inwestorowi domagać się rekompensaty w sądzie.

W dziale IX „Ochrona przed hałasem i drganiami” nie ma podanych konkretnych parametrów dla przegród w budynkach. Natomiast w załączniku nr 1 do Warunków Technicznych (WT) są wymienione wszystkie Polskie Normy, które są w WT przywołane, a zatem ich treść jest obowiązkowa w stosowaniu. I właśnie w tych normach znaleźć można konkretne wymagania. Na przykład, w par. 326 WT jest napisane: „W budynkach, przegrody zewnętrzne i wewnętrzne oraz ich elementy powinny mieć izolacyjność akustyczną nie mniejszą od podanej w Polskiej Normie dotyczącej wymaganej izolacyjności akustycznej przegród”. I tą normą w tym wypadku jest PN-B-02151-3:2015-10. Jest ona wymieniona w załączniku nr 1 do WT.

Deweloper przedstawia nam dokumenty standardu wykonania izolacji akustycznej, gdzie „ściana międzylokalowa jest zbudowana z bloczków silikatowych o grubości 24 cm”.

Ściana ta musi w rzeczywistości spełniać wymaganie Warunków Technicznych, mówiące, że izolacyjność akustyczna ściany między mieszkaniami ma wynosić co najmniej 50 dB. Zatem, aby przepisy zostały spełnione, a ściana międzymieszkaniowa wzniesiona przez dewelopera była zgodna z przepisami, musi mieć izolacyjność akustyczną minimum 50 dB.
Samo zadeklarowanie, że ściana jest wykonana z jakiegoś materiału nie gwarantuje, że wymóg WT jest spełniony.

Jak to sprawdzić?

1. Spytać dewelopera o markę i rodzaj bloczków silikatowych użytych na budowie.
2. Sprawdzić czy ich grubość jest zgodna ze „standardem wykonania budynku”.
3. Wejść na stronę producenta danych bloczków i sprawdzić czy deklaruje on izolacyjność akustyczną co najmniej 50 dB dla ściany wykonanej z tych bloczków.
4. Można też, co jest najprostsze, poprosić dewelopera o wyniki badań akustycznych proponowanej ściany. Wynik, co oczywiste, musi pochodzić z certyfikowanego laboratorium.