Takie pasy stają się standardem w kolejnych europejskich krajach. Jest to odpowiedź na większe ryzyko pożarowe wynikające z większych grubości palnej izolacji cieplnej z samogasnącego styropianu i zmian w technologii ociepleń. Aby zmniejszyć ryzyko rozprzestrzeniania się ognia po ociepleniu elewacji, styropian w strefach nadprożowych zastępuje się wełną mineralną i wykonuje zabezpieczenia konstrukcyjne w postaci niepalnych pasów z izolacją cieplną z wełny mineralnej. Takie pasy usytuowane są w niewielkiej odległości ponad otworami okiennymi i okalają całe budynki. Szczegółowe wymagania dotyczą nie tylko usytuowania i szerokości pasów przeciwpożarowych i ich składników, ale odnoszą się do całych ociepleń ze styropianem i określają, np. minimalną grubość warstwy zewnętrznej, skład wyprawy (ilości substancji organicznych, retardantów) i gramaturę siatki z włókna szklanego. Choć nie zawsze zdajemy sobie sprawę, wszystkie  właściwości poszczególnych warstw, a także sposób i jakość wykonania ocieplenia, mają istotny wpływ na to, czy i w jakich warunkach ocieplenie nie rozprzestrzeni ognia. Sama klasyfikacja NRO (nierozprzestrzeniający ognia), uzyskana w warunkach laboratoryjnych na starannie przygotowanej próbce, tego nie gwarantuje. Łatwo sprawdzić, jak w praktyce wyglądają wymagania przeciwpożarowe dla ociepleń ETICS u naszych sąsiadów na przykładzie nowych i docieplanych budynków mieszkalnych – w Niemczech, Czechach i na Słowacji – w krajach o podobnym klimacie, budownictwie, technologiach. Przedstawione na rysunkach porównanie wymagań dla budynków niskich, średniowysokich i wysokich, nowych, a także starych, wzniesionych przed 1 kwietnia 1995 roku i poddawanych teraz termomodernizacji można znaleźć w publikacji, która ukazała się w miesięczniku Materiały Budowlane 7/2016 i została umieszczona na stronie MIWO za zgodą Redakcji. Link do artykułu "Porównanie wymagań dotyczących bezpieczeństwa pożarowego budynków mieszkalnych ocieplonych systemem ETICS